قطره ای از اقیانوس(مولانا )
چند تک بیتی نغز از مثنوی معنوی
****
آب دریا را اگر نتوان کشید
هم به قدر تشنگی باید چشید
حاصل عمرم سه سخن بیش نیست
خام بدم پخته شدم سوختم
عاقبت عاشقی آموختم
****
نام احمد نام جمله انبیاست
چون که صد آمد نود هم پیش ماست
****
گر به صورت آدمی انسان بدی
احمد و بوجهل خود یکسان بدی
****
چو بسی ابلیس آدم روی هست
پس به هر دستی نباید دست داد
****
خرده گیرد در سخن بر بایزید
ننگ دارد از وجود او یزید
****
هیچ وازر وزر غیری بر نداشت
هیچ کس ندرود تا چیزی نکاشت
****
تا توانی پا منه اندر فراق
ابغض الاشیاء عندی الطلاق
****
گفت پیغمر که چون کوبی دری
عاقبت زان در برون آید سری
چون نشینی بر سر کوی کسی
عاقبت بینی تو هم روی کسی
چون ز چاهی می کشی هر روز خاک
عاقبت اندر رسی در آب پاک
****
گفت پیغمبر که یزدان مجید
از پی هر درد درمان آفرید
****
سر زهوا تاختن از سروریست
ترک هوا قوت پیغمبریست
****
چشم کودک همچو خر در آخرست
چشم عاقل در حساب آخر ست
****
قیمت هر کاله میدانی که چیست
قیمت خود را ندانی احمقیست
****
پیر پیر عقل باشد ای پسر
نی سفیدی موی اندر ریش وسر
****
هر که او بیدارتر پر درد تر
هر که او آگاه تر رخ زرد تر
****
عاشقی کز عشق یزدان خورد قوت
صد بدن پیشش نیرزد تره توت
****
حد خود بشناس و بر بالا مپر
تا نیفتی در نشیب شور و شر
****
زشت باشد روی نا زیبا و ناز
سخت باشد چشم نابینا و درد
****
زاغ اگر زشتی خود بشناختی
همچو برف از درد وغم بگداختی
****
سالها تو سنگ بودی دلخراش
آزمون را یک زمانی خاک باش
****
بدگهر را علم وفن آموختن
دادن تیغ است دست رهزن
تیغ دادن در کف زنگی مست
به که آید ،علم ناکس را بدست
****
گنج بی مار وگل بی خار نیست
شادی بی غم در این بازار نیست
****
مار بد ار زخم زند بر جان زند
یار بد بر جان وبر ایمان زند
****
ای اخی دست از دعا کردن مدار
با اجابت یا رد اویت چکار
گراجابت کرد آن بس نکوست
ور کند مردودآن هم لطف اوست
****
تا نگرید ابر کی روید چمن
تا نگرید طفل کی نوشد لبن
****
تا نگرید طفلک حلوا فروش
دیگ بخشایش نمی آید به جوش
****
معدن صبر ست تن ،معدن شکر ست دل
معدن خنده ست شش،معدن رحمت جگر
****
پر خواری تو جمله ز پر خواری توست
کم خوار شوی ،گر تو کم خوار شوی
****
رزق تو بر زتو عاشق تر است
هان توکل کن ،ملرزان پا و دست
****
بر سر هر لقمه بنوشته است عیان
کز فلان بن فلان بن فلان
****
نردبان خلق این ما و منیست
عاقبت زین نردبان افتادنیست
هر که بالاتر رود ابله تر است
کاستخوان او بتر خواهد شکست
****
مادر بتها بت نفس شماست
زان که آن بت مار و این بت اژدهاست
زان که این نفس بهیمی ....است
زیر آن بودن از آن ننگین تر است
****
پند گفتن با جهول خوابناک
تخم افکندن بود در شوره خاک
****
روی خواهم کرد آخر در لحد
آن به آید، که کنم خو با احد
****
این وبلاگ برای دوستداران شعر وادب