تک بیتهای نغز

زبسم  الله   چیزی   نیست   بهتر

نهادم    تاج    بسم   الله  بر   سر

عجب   تاجیست   این   تاج   الهی

بنه  بر  سر  برو  هر جا که خواهی

سعدی

****

****

عاقبت یک روز مغرب محو مشرق می شود

عاقبت  غربی ترین  دل  نیز عاشق میشود

خلیل ذکاوت

****

هر که بود  عاشق  خود  پنج   نشان   دارد

سخت دل وسست قدم وکاهل وبیکار وترش

مولوی

****

نیست عاشق یافتن آسان غنیمت دان مرا

غنچه  را دل  خون شود  تا بلبلی پیدا شود

؟

****

در این فکرم که خواهی ماند با من مهربان یا نه

به من کم میکنی لطفی که داری این زمان یا نه

وحشی بافقی

****

در   آغاز   محبت   گر   پشیمانی  بگو  با  من

که من هم  دل  زمهرت بر کنم تا فرصتی  دارم

رفیعی کاشانی

****

به  همان  قدر که  چشم  تو  پر  از زیباییست

بی تو دنیای  من  ای دوست پر از  تنهاییست

بهروز یاسمی

****

امشب  تو را به خوبی  نسبت به ماه  کردم

تو   خوب تر   ز  ماهی  من   اشتباه   کردم

فروغ بسطامی

****

به   زیورها    بیارایند   مردم    خوبرویان   را

تو  سیمین تن چنان خوبی که زیورها بیارایی

حافظ

****

کاش میدیدی به چشم عاشقان رخسار خویش

تا دریغ از چشم خود  می داشتی دیدار خویش

صائب تبریزی

****

تا  تو  مراد  من  دهی  کشته  مرا  فراق  تو

تا تو به داد من رسی من  به  خدا  رسیده ام

رهی معیری

****

دوست   را  کس   به   یک   بدی   نفروخت

بهر      کیکی      گلیم      نتوان   سوخت

سنایی غزنوی

****

گفتار       بسیار     نه       از  نغزیست

ولوله      طبل      ز      بی   مغزییست

جامی

****

اندکی    با   تو  گفتم   غم   دل ،ترسیدم

که دل آزرده شوی ور نه سخن بسیار است

سعدی

****

****

تواضع    ز   گردن     فرازان     نکوست

گدا    گر    تواضع   کند   خوی  اوست

نظامی

****

افتادگی   آموز   اگر   طالب   فیضی

هرگز نخورد آب زمینی که بلند است

پوریای ولی

****

کاکل از بالا نشینی  رتبه ای  پیدا  نکرد

زلف از افتادگی حالی همنشین ماه شد

صائب تبریزی

****

جا به کنج گلخن وصحن گلستان داده است

شعله  را  گردن   فرازی  خاک  را   افتادگی

صائب تبریزی

****

از  تواضع  کم  نگردد  رتبه  گردن  کشان

نیست عیبی گر بود شمشیر لنگردار کج

صائب تبریزی

****

تواضع گر چه محبوب است وفضل بیکران دارد

نباید کرد بیش  از حد که  هیبت  را زیان  دارد

سعدی

****

 

تا  خدا  یار  است  با  سلطان  مپیچ

گر خدا برگشت صد سلطان به  هیچ

سعدی

****

عزیزی  که از  درگه اش  سر  بتافت

به  هر  در  که  زد  هیچ  عزت  نیافت

سعدی

****

ای که در خوابی  همه شب تا به روز

بهر   گور    خود   چراغی   بر   فروز

عطار

****

شبی   بیدار   دار  آخر   خدا  را

چو صد شب داشتی نفس وهوا را

عطار

****

مرگ   را  بر  خلق  عزم  جازمست

جمله  را  در  خاک  خفتن  لازمست

عطار

****

در  همه   آفاق  کس  بی مرگ نیست

وین عجایب بین که کس را برگ نیست

عطار

****

گر   عمارت   را    بری   بر    آسمان

عاقبت   زیر     زمین    گردی    نهان

عطار

****

گر   چو   رستم  شوکت  و  زورت بود

جای   چون    بهرام    در  گورت  بود

عطار

****

بر  مال  و جمال  خویش  غره  مشو

کان  را  به  شبی  برند و این را به تبی

اسعد گرگانی

****

تا توانی به جهان خدمت محتاجان کن

به  دمی  یا  درمی  یا  قدمی یا  قلمی

پوریای ولی

****

کلید   در  دوزخ  است  آن   نماز

که  در  چشم  مردم  گزاری  دراز

سعدی

****

اتکای    تو     بر    چماق    امیر

بیش   باشد   که   بر   خدای  کبیر

سعدی

****

طاعت آن نیست که بر خاک نهی پیشانی

صدق پیش  آر که ابلیس بسی کرد سجود

سعدی

****

هر چه دلم خواست نه آن میشود

هر چه خدا خواست همان میشود

صائب تبریزی

****

بر  سر  هر  لقمه بنوشته عیان

 کز   فلان  بن  فلان  بن  فلان

مولوی

**** 

رزق را روزی رسان پر میدهد

بی مگس هرگز نماند عنکبوت

صائب تبریزی

****

جان  پدر  تو سفره  بی  نان  ندیده ای

سرمای قوس و تک تک دندان ندیده ای

صائب تبریزی

****

سرمای قوس تک تک دندان ندیده ای

بر  عیال  و سفره  بی  نان  ندیده ای

صائب تبریزی

****

دشمنت  را چون  میخ  خیمه  میخواهم مدام

سنگ بر سر خاک بر تن ریسمان اندر گردنش

صائب تبریزی

****

دشمن    خود     را    نباید    زد     تبر

گر    توانی    کشت   او   را   با  شکر

سعدی

****

دشمنی   بالاتر   از     اولاد   نیست

شاخ   گاوی   بدتر   از   داماد  نیست

نظامی

****

به صد سال یک دوست آید به دست

به یک روز توان کرد دشمن به شصت

سعدی

 ****

 

 ترا  دیدم  و یوسف  را  شنیدم

شنیدن   کی  بود   مانند  دیدن

جامی

****

مکن ترک تازی بکن ترک آز

به  قدر  گلیمت  بکن  پا دراز

سعدی

****

بزرگی  سراسر  به  گفتار نیست

دو صد گفته چون نیم کردار نیست

فردوسی

****

مکن عیبم که نوشیدم می عشق

شراب   مفت   را  قاضی   بنوشد

جلال الدین سلجوقی

****

گرمی خورشید زعیسی بپرس

خوبی  یوسف ز   زلیخا   بپرس

وحشی بافقی

****

من   از  روییدن  خار  سر  دیوار   فهمیدم

که ناکس کس نمی گردد از این بالانشینیها

صائب تبریزی

****

زبس معنی که دارم در ضمیرم

خدا داند که در  گفتن    اسیرم

دلی    پر   گوهر   اسرار  دارم

ولیکن   بر   زبان  مسمار  دارم

عطار

****

 

دود اگر  بالا نشیند کسر شأن شعله  نیست

جای چشم ابرو  نگیرد گر چه  او  بالاتر  است 

صائب تبریزی

 ****

کم  گوی  و  به  جز  مصلحت  خویش  مگوی

چیزی   که   نپرسند   تو  خود  پیش   مگوی

بابا افضل

****

دادند   دو    گوش    و   یک    زبان    ز   آغاز 

یعنی   دو    بشنو    و    یکی    بیش   مگوی 

**** 

 

دل    ز   پر     گفتن     بمیرد    در    بدن

گر     چه       گفتارش     بود    در   عدن

عطار

****

ز  گفتار   بیهود    جز   رنج   نیست

چو   خاموشی   اندر  جهان  گنج  نیست

****

ز     لب     دوختن    غنچه    را   زندگیست

چو    بشکفت    زان     پس     پراکندگیست

****

 بی  کمالیهای  انسان  از  سخن  پیدا   شود

پسته بی  مغز  چون   وا   شود   رسوا  شود

صائب تبریزی

****

دل که رنجید از کسی خرسند کردن مشکل است

شیشه  بشکسته  را پیوند  کردن  مشکل   است

صائب تبریزی

****

کوه  ناهموار   را   هموار   کردن  سخت   نیست

حرف  نا  هموار  را   هموار  کردن  مشکل  است

صائب تبریزی

****

در  سخن  گفتن   خطای  جاهلان  پیدا   شود

تیر  کج  چون  از  کمان  بیرون  دود  رسوا شود

صائب تبریزی

****

 

عشاق

عاشق گر بیند ستم کی شکوه از یارش کند

بلبل  نمی رنجد  ز گل  هر  چند  آزارش  کند

فایض ابهری

****

 

 

 

نگار نکته دان رمز فهمی   کرد ه ام   پیدا

بت شیرین لبی شکر دهانی کرده ام پیدا

نگاهش آفت  و ناز آفت وخندیدنش  آفت

چه آفتها برای نیم  جانی  کرده ام  پیدا

به دام  زلف آن  صیاد بی رحم جفا گستر

گرفتارم       گرفتارم         گرفتار

وحشی بافقی

**** 

خدا یا راست گویم فتنه از توست

ولیک     از    ترس   نتوان  چخیدن

لب    و   دندان    خوبان    ختا  را

بدین    خوبی    نبایست    آفریدن

که  از  دست  و لب  و دندان ایشان

به  دندان  دست  و  لب  باید  گزیدن

ناصر خسرو

****

دلی کز عشق گردد گرم افسردن نمی داند

چراغی را  که این آتش بود  مردن نمی داند

دلی  دارم  که  هر  چندش  بیازاری  نیازارد

نه دل  سنگست پنداری که  آزردن نمی داند

وحشی بافقی

****

ای   چهره    تو   رشک    بتان      آذری

هر چند وصفت می کنم لیکن از آن بالاتری

تو  ازپری چابک تری وز  برگ گل نازک تری

وز هر  چه گویم  برتری حقا  عجایب  دلبری

وحشی بافقی

****

با من که شکسته ام کمی راه بیا

بالی  بگشا  گاه  و بی  گاه  بیا

آزرده  نشو  بیا  گناه  از  من  بود

گفتم  که  مقصرم  تو   کوتاه  بیا

وحشی بافقی

****

دلدار   اگر   بدراند   ما    را   پوست

افغان نکنم نگویم  این درد  از  اوست

ما  را  همه  دشمنند  تنها  او  دوست

از دوست به دشمنان  بنالم نه نکوست

خواجه عبدالله انصاری

****

دیشب از بیخوابیم چشم ترم آتش گرفت

بند  قلبم  پاره  شد  جان و تنم آتش گرفت

در تمنای  تو بودم  گوهر  غلطان  عشق

پیکر  نالان  من  در  عشق  تو  آتش گرفت

داشتم  در سر  هوای  بوسه ای  از لعل تو

در خیال خام  من  مغز  سرم  آتش  گرفت

رو  به  سوی  کعبه دل کردم  از درد وصال

دیدم این خونین جگر در سینه ام آتش گرفت

ناصرعلی امامی آل آقا

****

شبی از فرط تب خون در عروقم داد میزد

چه آشوبی که دل  از دوریت  فریاد میزد

ز تب  در کوره  سوزان  جانم  درد عشقت

هزاران  زخمه  کوبنده  چون  فرهاد می زد

دل  من  نام  زیبای  تو  را  فریاد  می زد

ناصرعلی امامی آل آقا

****

بعد    تو  دنیا   برایم    مردنیست

آنچه غم در سینه دارم خوردنیست

بعد تو   در   قلب  پر  آشوب   من

  سبزی  باغ  و  چمن  پژمردنیست

ناصرعلی امامی آل آقا

 

****

گر   بیاید   خانه   مهمانش    کنم

جان   بخواهد   زود   قربانش   کنم

قصد   ماندن   گر   کند   آن   ماهرو

در   درون   قلب    مهمانش    کنم

چون   رود    آن   دلبر،   صبح   سحر

جان ، نثار  گوهر  جانش  کنم

ناصرعلی امامی آل آقا

****

طاووس چشم مستت دیوانه کرد ما را

در  جمع  بیقراران  افسانه  کرد  ما  را

گویی  مه  و  ستاره  جمعند  در نگاهت

مشتاقی  دو  چشمت  پروانه  کرد ما را

ناصرعلی امامی آل آقا

****

جان   زتن بردی و سلطانی  هنوز

دردها      دادی   و  درمانی  هنوز

آشکارا       سینه      بشکافتی    

ملک  دل  کردی  خراب  از  تیر ناز

وندرین     ویرانه    سلطانی   هنوز

من   زگریه   چون   نمک   بگداختم

تو  ز  خنده    شکرستانی   هنوز

وحشی بافقی

****

شوق   من   قاصد   بی   درد کجا  میداند

آنقدر     شوق  تو   دارم   خدا   می داند

در  سینه دلم  گم  شده  تهمت  به که بندم

غیر  از  تو  در  این  خانه  کسی  راه  ندارد

دیده   را  بر  رخ   زیبای  تو  حیران   کردم

عشق داند که به این دیده چه احسان کردم

ناصرعلی امامی آل آقا

****

میشود   درد   مرا   درمان    کنی 

دردمندی را  خوش  و خندان کنی

می توانی    چاره   دردم    شوی

رنج   را   بهر   دلم   آسان   کنی

واله    و   شیدا   گرفتارت   شدم

تا  به  کی من را تو سرگردان کنی

عشق   رویت   می کشد  آخر  مرا

از   چه   روی  خود  ز  من  پنهان کنی

ناصرعلی امامی آل آقا

****

حافظ از چشمان قشنگ تو غزل ساخت

هر که تو را دید به چشمان تو دل باخت

نقاش  غزل  تا  به  چشمان  تو پرداخت

دیوانه  شد  از  طرز  نگاهت  قلم  انداخت

استاد شهریار

****

 

 

 

 

اشعارنغز پر مغز

عشق اگرآید برد اول دل فرزانه را

دزد دانا می کشد اول چراغ خانه را

زینب النساء

****

 

 

****

گر عشق نبودی وغم عشق   نبودی

چندین سخن نغز که گفتی که شنیدی

گر  باد  نبودی  که   سر  زلف    ربودی

رخساره معشوق به عاشق که نمودی

عمر سهروردی

****  

اگر  آن ترک  شیرازی به  دست آرد  دل  ما را

به خال هندویش بخشم  سر و  جان و دل پا را

هر آنکس چیزی میبخشد ز مال خویش میبخشد

نه چون  حافظ  که میبخشد سمرقند و بخارا  را

استادشهریار

****

بردی دل  من از تو جان میخواهم

وز گمشده خویش نشان میخواهم

سر مصرع هر جمله تو حرفی بردار

هر چیز نوشته شد من آن میخواهم

****

آهو  ز  تو  آموخت  به  هنگام دویدن

رم کردن و استادن و  واپس  نگریستن

پروانه  زمن شمع زمن گل زمن آموخت

افروختن و  سوختن  و  جامه   دریدن

وحشی بافقی

****

به تاب زلف آن خورشید رخسار

گرفتارم     گرفتارم      گرفتار

چو مجنون در طریق عشق لیلی

خبر دارم    خبر دارم    خبر دار

زلیخا   وار   بهر   عشق   یوسف

خریدارم      خریدارم      خریدار

لبش   گوید  به   من   گاه  تبسم

شکر بارم    شکر بارم    شکر بار ...

وحشی بافقی

****  

 

اشعارنغز از صاحبان مغز

 

 

گر   یک   نفست   ز  زندگانی  گذرد

مگذار   که   جز  به  شادمانی  گذرد

زنهار   که  سرمایه  این  ملک  جهان

عمریست  بدان  سان  گذرانی  گذرد

 

ظهیر فاریابی

 

**** 

 بسا  شاهان  با  حشمت  که دیدیم

به   غیر   آنکه   در    دفتر    شنیدیم

کجا   اسکندر   و    خاقان    و   فغفور

کجا    شاهان     دعوی دار      مغرور

همه    زین    خاکدان     اندر  گذشتند

بدندی    خاک   باز   آن   خاک  گشتند

 

ناصرخسرو 

 

*****

 

آنچه دلم  خواست نه آن میشود

هر چه خدا خواست همان میشود

عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد

خمیر مایه دکان شیشه سنگ است

 

صائب تبریزی

 

**** 

 

یکی     را   عادت    بود     راستی

خطا    گر   کند   در   گذارند   از  او

و  گر   نامور   شد   به   قول   دروغ

دگر    راست   باور   ندارند   از   او

 

سعدی

 

****  

 

زان     پیش    که    مرگ   ناگهانی

تیره      کند       آب          زندگانی

بشتاب      به       توبه     و   عبادت

تا    یابی     جزای     آن      سعادت

گر     توبه      تو     نصوح       باشد

زان      توبه      تو     را     فتوح  باشد

 

عطار

 

**** 

 

چو عمر از سی گذشت یا خود از بیست

نمی شاید  دگر  چون  غافلان    زیست

نشاط     عمر    باشد   تا   چهل   سال

چهل    ساله     فرو    ریزد    پر   و  بال

چو     پنجه    را    نباشد    تن   درستی

بصر    کندی     پذیرد    پای     سستی

چو   شست   آمد  نشست  آمد  به دیوار

چو     هفتاد     آمد    افتاد   آلت  از  کار

به   هشتاد   و   نود    چون  در  رسیدی

بسا   سختی   که    از  گیتی   کشیدی

وز    آنجا  گر  به   صد    منزل    رسانی

بود     مرگی    به     صورت     زندگانی

 

نظامی

 

****

 

بی   طاعت   دین   بهشت   رحمان مطلب

بی   خاتم   حق   ملک   سلیمان    مطلب

چون    عاقبت    کار    اجل    خواهد   بود

آزار     دل     هیچ     مسلمان      مطلب

 

مولوی

 

**** 

دگر   تا   زنده ام  هرگز  نخواهم  برد  نامت  را

برو   بر   دیگری   گستر   رندان   دامت    را

دگر  تا  زنده ام  هرگز  نمی آیم  سر    کویت

دگر   اشکی   نمی ریزم  برای   دوری  از  رویت ...

؟

**** 

چو    عیسی    تا   توانی   خفت   بی جفت

مده      نقد     تجرد     را     دست     مفت

ز    دیده     خواب     راحت     دور      کردن

به      از      همخوابگی     با     حور    کردن

نورالدین عبدالرحمان جامی

**** 

سینه   خالی   ز  مهر   گلرخان

 کهنه  انبانی   بود  پر  استخوان

حافط

یعنی هر کس را نباشد عشق یار

بهر  او  پالان  و   افساری  بیار

شیخ بهایی

هر که عاشق نیست او را خر شمر

خر بسی باشد  ز خر کمتر  شمر

عطار

شرح  عشق ار  من بگویم  بر دوام

صد   قیامت  بگذرد   وان  نا تمام ...

مولوی 

**** 

 

برترین اشعار

 

 

من   معترفم   که  کار  من  جمله  خطاست

معذورم   از   آنکه   بر   بشر   سهو  رواست

ای   منصف   اگر   توان   در   اصلاح  بکوش

در عیب نظر   مکن   که بی عیب   خداست

 

*****

 

از      کبر     مدار      در     دل        هوسی

کز    کبر   به     جایی     نرسیده     کسی

چون     زلف     بتان    شکستگی   عادت  کن

تا    صید    کنی      هزار    دل    در    نفسی

 

*****

خاقانی

 

ای    به    خواب    ناز    من    رویاترین

در    بهار   عشق     و   گل    زیباترین

دائما    در    سینه ام    پنهان     توئی

عشق    تو   از    عشقها    و   الاترین

در    مصاف     غنچه    با   لبخند   تو

عشق    من   با   تو     شود   شیداترین

ناصر علی امامی آل آقا

 

****

گفتم      صنما    به    زلف      هندو

دل     بردی    و  عالمی   گواه   است

گفتا     دل     خویشتن    نگه    دار

دزد     نگرفته     پادشاه      است

 

یغمای جندقی

 

****  

خون میخورد چون تیغ در این دوره هر که او

یک رو  و یک  زبان  بود  از  پاک  گوهری

مانند شانه هر که  دو روست و  صد  زبان

بر  فرق  خویش  جای  دهندش به سروری

 

ابن یمین

 

**** 

در   کنج  دلم  عشق  کسی  خانه ندارد

کس   جای  در  این  خانه  ویرانه   ندارد

دل  را  به کف  هر که  دهم باز پس  آرد

کس    تاب    نگهداری    دیوانه   ندارد

در بزم جهان جز دل حسرتکش ما نیست

آن  شمع  که  میسوزد  و    پروانه  ندارد

گفتم  مه  من!  از  چه  تو  در  دام  نیفتی

گفتا  چه   کنم    دام   شما   دانه   ندارد

در   انجمن   عقل   فروشان   ننهم    پای

دیوانه     سر      صحبت     فرزانه    ندارد

تا   چند   کنی   قصه   ز  اسکندر  و  دارا

ده   روزه   عمر   اینهمه   افسانه    ندارد

 

پژمان بختیاری

 

****

پریشان کن سر زلف سیاهت، شانه اش با من

سیه  زنجیر  گیسو  باز  کن ، دیوانه اش  با من

ز سوز عشق لیلی در جهان مجنون شد افسانه

تو مجنونم بکن از عشق خود ، افسانه اش با من

 

استاد شهریار

 

****   

در    مسلخ   عشق   جز   نکو   را  نکشند

روبه   صفتان     زشت   خو    را    نکشند

گر    عاشق    صادقی    ز  مردن   مهراس

مردار    بود   هر    آن   که    او   را   نکشند

 

خاقانی

 

**** 

 

ابروی    تو    قبله     نمازم       باشد

یاد   تو    گره     گشای    رازم     باشد

از   هر    دو  جهان  بر   فکنم   روی نیاز

گر   گوشه   چشمت   به   نیازم    باشد

 

خواجه عبدالله انصاری

****